„Чему сви ови „прибори“ којима придајемо толику вредност, које групишемо око фундаменталне и традиционалне наставе „читања, писања, бројања“: предметни часови, настава цртања, појмови о историјској природи, школски музеји, гимнастика, школске шетње, ручни рад, певање, хорска музика (...) ? Јер у нашим очима они су главна ствар, јер у њима лежи васпитна врлина." Овако се изразио Жил Фери 1880. године, неколико месеци пре великих закона који су увели обавезну и бесплатну основну школу за сву децу у Француској, дечаке и девојчице, од 6 до 13 година. Дакле, Жил Фери никада није желео да фокусира основно образовање на чувене „основе“ – француски и математику – супротно ономе што данас често чујемо. Тада су физичке и природне науке ушле у наставне програме основних школа, у савршеном складу са математиком и француским језиком. Не ради се више о томе, као у Старом Режиму, да се деци народа дају рудименти корисни за рад, већ сада да се „дају деци навику да рано мис...
Коментари
Постави коментар